Waar gaat je boek over?
In TRAUMA speelt John Antink de hoofdrol, hij is ex-chef van de inlichtingendienst. Nu hij met pensioen is runt hij samen met een stel oude collega's een repair club, waar ze waterkokers, broodroosters en allerlei andere dingen repareren. Daar komt op een dag een man met een foto van een doodgeschoten vrouw en een huilend kind met de vraag of Antink dat leed kan repareren. De foto is gemaakt diep in de binnenlanden van Afghanistan. Onder de foto ligt een timer: Antink heeft twee weken de tijd om de dader te vinden. Daarvoor moet hij diep in zijn eigen verleden graven.

Waarom koos je voor dit onderwerp/thema?
Het onderwerp en thema zijn spionage en Nederlandse (clandestiene) acties in het buitenland, het bewaren van geheimen en het verdringen van pijnlijke herinneringen, en de dunne grens tussen die twee. In deze tijd zijn spionage en clandestiene acties heel actueel. De Nederlandse aanwezigheid in Afghanistan is nog niet zo heel lang geleden. De spion is bovendien erg interessant, de spion is een man of vrouw die altijd geheimen heeft. Net zoals wij allemaal. Van een spion accepteren we dat omdat het zijn werk is, maar ook een spion kan hopeloos in de knel raken met zijn geheimen.

Verliep het schrijfproces soepel en hoe lang heb je eraan gewerkt?
Het schrijven van Trauma ging goed. Ik had een paar geweldige informanten die me veel konden vertellen. Zelfs bij het operationeel hoofdkwartier van de Navo in Brunssum werd ik ontvangen. Op de dag dat Rusland Oekraïne binnenviel werd ik ontvangen door een hele groep mensen die in Afghanistan waren geweest. De sfeer die dag was bijzonder beladen.
Al met al heb ik ongeveer acht maanden aan het boek gewerkt.